در تمام این یک سالی که مامان گلم راه بهشتو پیدا کردو رفت، یه ماه مهربون، یه گل خوشبو، کنارم بود که وجودش لحظه های سختمو ، آرامش میداد.

یه گل خوشبو که مثل اسمش گله...

خواهر قشنگم ، نرگس...

مطلب این پستو به چشمای قشنگش تقدیم می کنم:

ماه من غصه نخور زندگی جزر و مد داره

 دنیامون یک عالمه آدم خوب و بد داره

ماه من غصه نخور همه که دشمن نمیشن

همه که پر ترک مثل من و تو نمیشن

ماه من غصه نخور مثل ماها فراوونه

خیلی کم پیدا میشه کسی رو حرفش بمونه

ماه من غصه نخور گریه پناه آدماست

تر و تازه موندن گل مال اشک شبنماست

ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه

اونی که غصه نداشته باشه آدم نمیشه

ماه من غصه نخور خیلیا تنهان مثل ما

خیلیا با زخمای زندگی آشنان مثل ما

ماه من غصه نخور زندگی خوب داره و زشت

خدا رو چه دیدی شاید فردامون بشه بهشت

ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه

اونی که غصه نداشته باشه آدم نمیشه

 ماه من غصه نخور دنیا رو بسپر به خدا

هر دومون دعا کنیم تو جدا منم جدا

 هنوزم میشینمو                      سر رو زانو میگیرم

گریه می کنم برات                   کمی آروم می گیرم

نمیشه با تو نبود                    نمیشه از تو نخوند

 نمیشه حرفی نزد                    نمیشه که بی تو بود

منم اینجا رو زمین            

       تو، تو سقف آسمون

 نرو پشت ابر عقب                       یکمی پیشم بمون

آخه تو ماهه منی ولی پنهونی ازم

مامان قشنگم

اینروزا از همیشه غمگینترم؛

چرا نمیای سرمو بذاری رو زانوتو نازم کنی بگی "دختر قشنگم، گریه نکن ، تو گریه کنی من دق می کنما..."

مامان صدام کن؛

خواهش می کنم یه بار دیگه صدام کن:

معصومه...

من دارم می میرم از غصه ...

چی شده مگه تو مامان قشنگ من نیستی؟ جواب بده مامان...

نکنه اون بالا یه دختر دیگه داری که بی خیال ما شدی؟

تو که بی معرفت نبودی؟؟؟

ای زندگی بردار دست از امتحانم

چیزی  نه می دانم نه می خواهم بدانم

دلسنگ یا دلتنگ! چون کوهی زمینگیر

از آسمان دلخوش به یک رنگین کمانم

کوتاهی عمر گل از بالا نشینی ست

اکنون که می بینند خوارم،  در امانم

دلبسته ی افلاکم و پابسته ی خاک

فواره ای بین زمین و آسمانم

آن روز اگر خود بال خود را می شکستم

اکنون نمی گفتم بمانم؟! یا نمانم؟ 

قفل قفس باز و قناری ها هراسان

دل کندن آسان نیست! آیا می توانم؟

مولای مهربانم ببخش که غم نبود مادر نگذاشت تا کنون از شما سخن بگویم...

نگاهم کن مولا، می دانی که محتاج نگاهت هستم....

ببخش و مرا لایق دیدار کن ..

.این جمعه بیا مولا ...

فــرض كــن حـضــرت مـهــدى بــه تــو ظــاهــر گــردد،

ظــاهــرت هـســت چـنــانـى كـه خـجـالت نـكـشــى؟

بــاطـنــت هـســت پـسـنــدیــده صــاحـــب نـظــرى،

خــانــه ات لـایـق او هــســت كه مــهـمـان گــردد؟

لــقـمــه ات در خــور او هـست كــه نـزدش بـبـرى؟

پـــول بـی شـبــهــه و ســالــم ز هــمــه دارایــى،

داری آن قـــدر كــه یــك هــدیــه بــرایــش بــخــری؟

حــاضــری گــوشــی هــمــراه تـــو را چـــك بـکنــد؟

بــاچــنـیـن شــرط كه در حـافـظــه دسـتـی نـبـری؟

واقــفــی بـــر عــمـــل خــویــش تــو بـیـش از دگــران؟

مـیـتــوان گــفــت تـــو را شــیـعــه اثـنـی عـشــری...؟

مامان گلم این حرف آخریه خدا خیلی بهم چسبید یعنی تو الان توی بغل خدایی، خوش به حالت، جات خیلی امن و راحته...

اما من چی عزیز دلم، من که آغوش تو رو هم از دست دادم ...

وقتی خدا داشت منو بدرقه می کرد بهم گفت: جایی که می ری مردمی داره که میشکوننت، نکنه غصه بخوری، قلب میذارم که جا بدی، اشک میدم که همراهیت کنه و

مرگ که بدونی برمی گردی پیشم